ข่าว

แถบซีลเป็นหนึ่งในอุปกรณ์ประตูและหน้าต่างที่สำคัญที่สุด ส่วนใหญ่จะใช้ในบานกรอบ กรอบกระจก และชิ้นส่วนอื่นๆ พวกเขามีบทบาทในการปิดผนึก กันซึม ฉนวนกันเสียง การดูดซับแรงกระแทก และการเก็บรักษาความร้อน พวกเขาจะต้องมีความต้านทานแรงดึงที่ดี ความยืดหยุ่น ทนต่ออุณหภูมิ และต้านทานการเสื่อมสภาพ

แถบซีลและโปรไฟล์ถูกรวมเข้าด้วยกันเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพการซีลที่ต้องการ ซึ่งได้รับผลกระทบจากวัสดุหลัก วิธีการติดตั้ง ช่วงการทำงานของการบีบอัด แรงอัด และรูปร่างหน้าตัดของแถบ
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งออกเป็นแถบวัสดุเดี่ยวและแถบวัสดุคอมโพสิตตามวัสดุ

แถบวัสดุเดี่ยวส่วนใหญ่ประกอบด้วยแถบปิดผนึก EPDM แถบปิดผนึกยางซิลิโคน (MVQ) แถบเทอร์โมพลาสติกวัลคาไนซ์ (TPV) และแถบโพลีไวนิลคลอไรด์พลาสติก (PVC) แถบวัสดุคอมโพสิตส่วนใหญ่ประกอบด้วยแถบลวด แถบสเปรย์พื้นผิว แถบคอมโพสิตแบบอ่อนและแข็ง แถบคอมโพสิตฟองน้ำ แถบขยายน้ำได้ และแถบเคลือบ

เงื่อนไขที่ใช้บังคับของแถบซีลที่ใช้กันทั่วไปประเภทต่างๆ แสดงไว้ในตารางด้านล่าง

แถบซีล EPDM มีคุณสมบัติทางกายภาพขั้นพื้นฐานที่ดีเยี่ยม (ความต้านทานแรงดึง การยืดตัวที่จุดขาด และการเสียรูปถาวรจากการบีบอัด) ทนต่อสภาพอากาศได้ดีเยี่ยม ทนต่ออุณหภูมิสูงและต่ำ ทนต่อการกัดกร่อน และประสิทธิภาพที่ครอบคลุมเป็นเลิศ ปัจจุบันมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในด้านประตูและหน้าต่าง
ช่วงอุณหภูมิที่แนะนำสำหรับแถบปิดผนึกทั่วไป: วัสดุ EPDM คือ -60°C~150°C, วัสดุ MVQ คือ -60°C~300°C, วัสดุ TPV คือ -40°C~150°C และวัสดุ PVC คือ -25°C~70° .
แถบซีลสามารถแบ่งได้เป็นแบบกดเข้า, แบบเจาะ และแบบกาว ตามวิธีการติดตั้ง สามารถแบ่งออกเป็นแถบซีลกรอบบาน แถบซีลกรอบกระจก และแถบซีลกลางตามตำแหน่งการติดตั้งประตูและหน้าต่าง
โหนดกรอบบานประตูและหน้าต่างอลูมิเนียมอัลลอยด์สะพานหักแสดงไว้ในภาพด้านล่าง

ควรเลือกรูปทรงหน้าตัดของแถบซีลกรอบบานเป็นแบบกึ่งปิดหรือปิดตามความต้องการ เมื่อการออกแบบที่ต้องการมีช่วงการทำงานที่กว้างหรือความต้องการประสิทธิภาพการปิดผนึกสูง ควรเลือกโครงสร้างแบบกึ่งปิด

วิธีการติดตั้งแถบซีลระหว่างเฟรมและบานประตูควรเป็นการติดตั้งแบบกดพอดี การออกแบบขนาดของส่วนการติดตั้งแถบควรให้แน่ใจว่าไม่หลุดออกและแนบสนิทกับร่องโปรไฟล์
แถบปิดผนึกระหว่างเฟรมและสายสะพายมักเรียกว่าแถบปิดผนึกหลักหรือแถบปิดผนึกแบบไอโซบาริก มีบทบาทในการปิดกั้นการหมุนเวียนของอากาศและการแผ่รังสีความร้อนในโปรไฟล์ ต้องเป็นไปตามข้อกำหนดในการปิดผนึกและข้อกำหนดในการเปิดและปิดของประตูและหน้าต่าง
ข้อกำหนดขนาดพื้นที่การติดตั้งของแถบปิดผนึกระหว่างเฟรมและกระจกระบุไว้ใน JGJ 113-2015 "รหัสทางเทคนิคสำหรับการใช้งานกระจกสถาปัตยกรรม" ดูตารางด้านล่าง

ในบรรดาขนาดของ a, b และ c แสดงในรูปด้านล่าง

รูปร่างหน้าตัดทั่วไปของแถบปิดผนึกระหว่างกรอบและกระจกแสดงไว้ในภาพด้านล่าง และมักจะใช้วิธีการติดตั้งแบบกดพอดี

เมื่อพูดถึงแถบซีลระหว่างกรอบกับกระจก มีคำถามอีกข้อที่ควรพิจารณาคือ ควรใช้แถบซีลหรือน้ำยาซีลระหว่างกรอบกับกระจก ดีกว่าไหม?
ในปัจจุบัน บริษัทระบบประตูและหน้าต่างส่วนใหญ่ทั้งในและต่างประเทศใช้แถบเป็นตัวเลือกแรกสำหรับการปิดผนึกกรอบกระจก เนื่องจากแถบยางเป็นผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม สามารถควบคุมคุณภาพการติดตั้งได้ง่ายกว่าและเปลี่ยนได้ง่าย
ในส่วนของการดำเนินการทาน้ำยาซีล แม้ว่า JGJ 113-2015 “รหัสทางเทคนิคสำหรับการติดกระจกอาคาร” จะกำหนดข้อบังคับสำหรับการเว้นระยะห่างด้านหน้าและด้านหลัง ซึ่งเทียบเท่ากับการอนุมัติวิธีนี้ แต่ก็ยังไม่แนะนำให้ทำ ณ สถานที่ดังต่อไปนี้ เหตุผล:
ไม่สามารถควบคุมคุณภาพของการทายาแนวที่ไซต์งานได้ โดยเฉพาะความลึกของการทายาแนว
T/CECS 581-2019 “รหัสทางเทคนิคสำหรับการใช้งานของสารเคลือบรอยต่อในอาคาร” ให้รูปแบบและโครงสร้างพื้นฐานพื้นฐานของการปิดผนึกรอยต่อ ดูตารางด้านล่าง

จะเห็นได้ว่าจำเป็นต้องมีมาตรการที่เกี่ยวข้องเพื่อควบคุมคุณภาพการก่อสร้างสำหรับการปิดผนึกรอยต่อชนและรอยต่อทางแยก
ตัวอย่างเช่นข้อต่อการปิดผนึกด้านนอกของผนังม่านกระจกกรอบที่ซ่อนอยู่ทั่วไปคือข้อต่อการปิดผนึกแบบชนและคุณภาพการก่อสร้างจะถูกควบคุมโดยแท่งโฟม กระจกและกรอบที่แนบมาติดกันด้วยสติกเกอร์สองหน้าเพื่อควบคุมความกว้างและความหนาของกาวโครงสร้าง ดังแสดงในรูปด้านล่าง

โปรไฟล์ของชิ้นส่วนการติดตั้งหน้าต่างอลูมิเนียมอัลลอยด์และกระจกหน้าต่างพลาสติกล้วนเป็นโปรไฟล์ผนังบาง - ประดับด้วยลูกปัดแก้ว แขนโปรไฟล์ด้านข้างกลางแจ้ง ฯลฯ และไม่มีเงื่อนไขในการควบคุมความกว้างและความหนาของวัสดุยาแนว
นอกจากนี้การทาน้ำยาซีลภายนอกหลังติดตั้งกระจกแล้วยังเป็นอันตรายอย่างยิ่งอีกด้วย การติดตั้งประตูและหน้าต่างส่วนใหญ่จะเสร็จสิ้นภายในอาคาร ในขณะที่น้ำยาซีลด้านนอกจำเป็นต้องทาภายนอกอาคาร เป็นอันตรายเมื่อไม่มีแท่นปฏิบัติการกลางแจ้ง เช่น นั่งร้าน ตะกร้าแขวน และรถบูม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแผงกระจกมีขนาดใหญ่
ปัญหาที่พบบ่อยอีกประการหนึ่งคือโหนดระบบประตูและหน้าต่างของยุโรปจำนวนมากไม่มีกรอบด้านข้างกลางแจ้งและแถบปิดผนึกสายสะพาย ดังแสดงในรูปด้านล่าง

การออกแบบนี้ไม่ใช่เพื่อตัดมุม แต่สำหรับการพิจารณาการระบายน้ำ
ประตูและหน้าต่างจะมีรูระบายน้ำบนวัสดุกรอบแนวนอนหรือวัสดุเสากลางแนวนอนที่ด้านล่างของแต่ละฉากกั้น (รวมถึงฉากกั้นแบบตายตัวและฉากกั้นแบบเปิด) เพื่อให้น้ำที่เข้าประตูและหน้าต่างสามารถระบายออกสู่ภายนอกได้

หากติดตั้งกรอบด้านข้างกลางแจ้งและแถบปิดผนึกพัดลม มันจะสร้างพื้นที่ปิดโดยมีแถบปิดผนึกตรงกลางซึ่งไม่เอื้อต่อการระบายน้ำแบบไอโซบาริก
เมื่อพูดถึงการระบายน้ำแบบไอโซบาริก คุณสามารถทำการทดลองเล็กๆ ได้ เช่น เติมน้ำแร่ลงในขวดน้ำแร่ เจาะรูเล็กๆ บนฝาขวด แล้วพลิกขวดคว่ำลง เป็นเรื่องยากที่น้ำจะระบายออกจากรูเล็กๆ เหล่านี้ จากนั้น เรายังทำรูเล็กๆ ไว้ที่ด้านล่างของขวดด้วย และน้ำสามารถระบายออกทางรูเล็กๆ ในฝาขวดได้อย่างง่ายดาย
นี่เป็นหลักการพื้นฐานของการระบายน้ำแบบไอโซบาริกของประตูและหน้าต่าง
โอเค เรามาสรุปกันดีกว่า
แถบซีลเป็นหนึ่งในอุปกรณ์ตกแต่งประตูและหน้าต่างที่สำคัญที่สุดซึ่งส่วนใหญ่ใช้ในพัดลมโครง กรอบกระจก และชิ้นส่วนอื่น ๆ มีบทบาทในการซีล กันซึม ฉนวนกันเสียง ดูดซับแรงกระแทก เก็บรักษาความร้อน ฯลฯ และจำเป็นต้องมี ความต้านทานแรงดึงที่ดี ความยืดหยุ่น ทนต่ออุณหภูมิ และความต้านทานต่อความชรา
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งออกเป็นแถบวัสดุเดี่ยวและแถบวัสดุคอมโพสิตตามวัสดุ ปัจจุบัน แถบปิดผนึกที่ใช้กันทั่วไปในด้านประตูและหน้าต่าง ได้แก่ แถบปิดผนึก EPDM แถบปิดผนึกยางซิลิโคน (MVQ) แถบปิดผนึกเทอร์โมพลาสติก (TPV) แถบโพลีไวนิลคลอไรด์พลาสติก (PVC) เป็นต้น
แถบซีลสามารถแบ่งได้เป็นแบบกดเข้า, แบบเจาะ และแบบกาว ตามวิธีการติดตั้ง ตามตำแหน่งการติดตั้งประตูและหน้าต่าง พวกเขาสามารถแบ่งออกเป็นแถบปิดผนึกกรอบบาน แถบปิดผนึกกรอบกระจก และแถบปิดผนึกกลาง
ควรใช้แถบซีลหรือน้ำยาซีลระหว่างกรอบแว่นกับแว่นตาจะดีกว่าไหม ในแง่ของการควบคุมคุณภาพการก่อสร้างและความปลอดภัยในการก่อสร้างในสถานที่ ผู้เขียนแนะนำให้ใช้แถบปิดผนึกแทนการใช้วัสดุปิดผนึกในสถานที่