ข่าว

แถบปิดผนึกเป็นอุปกรณ์ประตูและหน้าต่างที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง โดยส่วนใหญ่ใช้ทำกรอบบาน หน้าต่าง กระจกกรอบ และส่วนอื่นๆ แถบปิดผนึกทำหน้าที่ปิดผนึก กันน้ำ กันเสียง ดูดซับแรงกระแทก และเก็บความร้อน แถบปิดผนึกต้องมีความแข็งแรง ความยืดหยุ่น ทนต่ออุณหภูมิ และทนต่อการเสื่อมสภาพได้ดี

แถบและโปรไฟล์ปิดผนึกถูกผสมผสานกันเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพการปิดผนึกตามต้องการ ซึ่งได้รับผลกระทบจากวัสดุหลัก วิธีการติดตั้ง ช่วงการทำงานของการบีบอัด แรงบีบอัด และรูปร่างหน้าตัดของแถบ
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งตามวัสดุได้เป็นแถบวัสดุเดี่ยวและแถบวัสดุผสม

แถบวัสดุชนิดเดียวส่วนใหญ่ประกอบด้วยแถบปิดผนึก EPDM แถบปิดผนึกยางซิลิโคน (MVQ) แถบเทอร์โมพลาสติกวัลคาไนซ์ (TPV) และแถบโพลีไวนิลคลอไรด์ที่เคลือบพลาสติก (PVC) แถบวัสดุคอมโพสิตส่วนใหญ่ประกอบด้วยแถบลวด แถบสเปรย์พื้นผิว แถบคอมโพสิตแบบอ่อนและแบบแข็ง แถบคอมโพสิตแบบฟองน้ำ แถบที่ขยายตัวได้ในน้ำ และแถบเคลือบ

ตารางด้านล่างนี้แสดงเงื่อนไขที่นำไปใช้ได้ของแถบปิดผนึกประเภทต่างๆ ที่ใช้กันทั่วไป

แถบปิดผนึก EPDM มีคุณสมบัติทางกายภาพพื้นฐานที่ยอดเยี่ยม (ความแข็งแรงในการดึง การยืดตัวเมื่อขาด และการเสียรูปถาวรจากการบีบอัด) ทนทานต่อสภาพอากาศ ทนต่ออุณหภูมิสูงและต่ำ ทนต่อการกัดกร่อน และประสิทธิภาพโดยรวมที่ยอดเยี่ยม ปัจจุบันมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในด้านประตูและหน้าต่าง
ช่วงอุณหภูมิที่แนะนำสำหรับแถบปิดผนึกทั่วไป: วัสดุ EPDM อยู่ที่ -60℃～150℃, วัสดุ MVQ อยู่ที่ -60℃～300℃, วัสดุ TPV อยู่ที่ -40℃～150℃ และวัสดุ PVC อยู่ที่ -25℃～70℃
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งออกได้เป็นประเภทกดเข้า ประเภทเจาะ และประเภทติดกาว ตามวิธีการติดตั้ง แถบปิดผนึกสามารถแบ่งออกได้เป็นแถบปิดผนึกกรอบบาน แถบปิดผนึกกรอบกระจก และแถบปิดผนึกกลาง ตามตำแหน่งการติดตั้งประตูและหน้าต่าง
ชุดกรอบบานของประตูและหน้าต่างโลหะผสมอลูมิเนียมสะพานหักแสดงไว้ในภาพด้านล่าง

ควรเลือกรูปทรงหน้าตัดของแถบปิดผนึกกรอบบานหน้าต่างเป็นแบบกึ่งปิดหรือปิดสนิทตามความต้องการ เมื่อการออกแบบที่ต้องการมีช่วงการทำงานที่กว้างหรือต้องการประสิทธิภาพการปิดผนึกที่สูง ควรเลือกโครงสร้างแบบกึ่งปิดสนิท

วิธีการติดตั้งแถบปิดผนึกระหว่างกรอบและบานหน้าต่างควรเป็นแบบกดพอดี การออกแบบขนาดของส่วนติดตั้งของแถบปิดผนึกควรให้แน่ใจว่าจะไม่หลุดออกและพอดีกับร่องโปรไฟล์
แถบปิดผนึกระหว่างกรอบและบานหน้าต่างมักเรียกอีกอย่างว่าแถบปิดผนึกหลักหรือแถบปิดผนึกแบบไอโซบาริก ทำหน้าที่ปิดกั้นการถ่ายเทอากาศและการแผ่รังสีความร้อนในโปรไฟล์ ต้องเป็นไปตามข้อกำหนดการปิดผนึกและข้อกำหนดแรงเปิดและปิดของประตูและหน้าต่าง
ข้อกำหนดขนาดพื้นที่ติดตั้งของแถบปิดผนึกระหว่างกรอบและกระจกกำหนดไว้ใน JGJ 113-2015 “รหัสทางเทคนิคสำหรับการประยุกต์ใช้กระจกสถาปัตยกรรม” โปรดดูตารางด้านล่าง

โดยมิติของ a, b และ c จะแสดงดังรูปด้านล่าง

รูปร่างหน้าตัดทั่วไปของแถบปิดผนึกระหว่างกรอบและกระจกแสดงอยู่ในภาพด้านล่าง และมักใช้วิธีการติดตั้งแบบกดพอดี

เมื่อพูดถึงแถบปิดผนึกระหว่างกรอบและกระจก ยังมีคำถามอีกข้อที่ควรนำมาหารือกัน นั่นคือ ควรใช้แถบปิดผนึกหรือใช้วัสดุปิดผนึกระหว่างกรอบและกระจกดีกว่ากัน?
ปัจจุบัน บริษัทระบบประตูและหน้าต่างส่วนใหญ่ในประเทศและต่างประเทศใช้แถบยางเป็นตัวเลือกแรกในการปิดผนึกกรอบกระจก เนื่องจากแถบยางเป็นผลิตภัณฑ์ทางอุตสาหกรรม คุณภาพในการติดตั้งจึงควบคุมได้ง่ายกว่า และเปลี่ยนได้ง่าย
สำหรับการดำเนินการทาซีลแลนท์ แม้ว่า JGJ 113-2015 “รหัสเทคนิคสำหรับการใช้กระจกอาคาร” จะกำหนดข้อกำหนดเกี่ยวกับระยะห่างด้านหน้าและด้านหลัง ซึ่งเทียบเท่ากับการรับรองวิธีการนี้ แต่ก็ยังไม่แนะนำให้ทำที่หน้างาน ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้:
คุณภาพของการทาซีลแลนท์หน้างานนั้นไม่สามารถควบคุมได้ โดยเฉพาะความลึกของการทาซีลแลนท์
T/CECS 581-2019 “รหัสทางเทคนิคสำหรับการใช้สารปิดผนึกรอยต่ออาคาร” มีรูปแบบและโครงสร้างพื้นฐานของสารปิดผนึกรอยต่อ โปรดดูตารางด้านล่าง

จะเห็นได้ว่าจำเป็นต้องมีการดำเนินการที่สอดคล้องกันเพื่อควบคุมคุณภาพการก่อสร้างสำหรับการปิดผนึกรอยต่อแบบชนและรอยต่อแบบตัดกัน
ตัวอย่างเช่น ข้อต่อปิดผนึกด้านนอกของผนังม่านกระจกแบบกรอบซ่อนทั่วไปคือข้อต่อปิดผนึกแบบก้น และคุณภาพการก่อสร้างจะถูกควบคุมโดยแท่งโฟม กระจกและกรอบที่ติดอยู่จะถูกยึดติดด้วยสติกเกอร์สองหน้าเพื่อควบคุมความกว้างและความหนาของกาวโครงสร้าง ดังที่แสดงในภาพด้านล่าง

โปรไฟล์ของชิ้นส่วนการติดตั้งของหน้าต่างโลหะผสมอลูมิเนียมและกระจกหน้าต่างพลาสติกล้วนเป็นโปรไฟล์ผนังบาง เช่น ลูกปัดกระจก แขนโปรไฟล์ด้านข้างภายนอก ฯลฯ และไม่มีเงื่อนไขในการควบคุมความกว้างและความหนาของวัสดุยาแนว
นอกจากนี้ การใช้สารเคลือบหลุมร่องฟันภายนอกหลังจากติดตั้งกระจกแล้วนั้นถือเป็นอันตรายอย่างยิ่ง การติดตั้งประตูและหน้าต่างส่วนใหญ่มักทำภายในอาคาร ในขณะที่สารเคลือบหลุมร่องฟันภายนอกจะต้องทำภายนอกอาคาร ซึ่งจะเป็นอันตรายเมื่อไม่มีแพลตฟอร์มการทำงานภายนอกอาคาร เช่น นั่งร้าน กระเช้าแขวน และรถกระเช้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกระจกมีขนาดใหญ่
ปัญหาทั่วไปอีกประการหนึ่งก็คือ ระบบประตูและหน้าต่างแบบยุโรปส่วนใหญ่ไม่มีกรอบด้านข้างภายนอกและแถบปิดผนึกบานหน้าต่าง ดังที่แสดงในภาพด้านล่าง

การออกแบบนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อตัดมุม แต่เพื่อพิจารณาการระบายน้ำ
ประตูและหน้าต่างจะมีรูระบายน้ำบนวัสดุกรอบแนวนอนหรือวัสดุเสากลางแนวนอนที่ด้านล่างของผนังกั้นแต่ละอัน (รวมถึงผนังกั้นแบบตายตัวและแบบเปิด) เพื่อให้น้ำที่ไหลเข้ามาในประตูและหน้าต่างสามารถระบายออกไปด้านนอกได้

หากติดตั้งกรอบด้านข้างภายนอกและแถบปิดผนึกพัดลมแล้ว จะทำให้มีช่องว่างปิดกับแถบปิดผนึกตรงกลาง ซึ่งไม่เอื้อต่อการระบายน้ำแบบไอโซบาริก
เมื่อพูดถึงการระบายน้ำแบบไอโซบาริก คุณสามารถทำการทดลองเล็กๆ น้อยๆ ได้ เติมน้ำลงในขวดน้ำแร่ เจาะรูเล็กๆ ที่ฝาขวด จากนั้นคว่ำขวดลง น้ำจะไหลออกจากรูเล็กๆ เหล่านี้ได้ยาก จากนั้นเราเจาะรูเล็กๆ ที่ก้นขวด และน้ำจะไหลออกได้อย่างง่ายดายผ่านรูเล็กๆ บนฝาขวด
นี่ก็เป็นหลักการพื้นฐานของการระบายน้ำแบบไอโซบาริกของประตูและหน้าต่างเช่นกัน
โอเค มาสรุปกันหน่อย
แถบปิดผนึกเป็นอุปกรณ์ประตูและหน้าต่างที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง โดยส่วนใหญ่ใช้ในพัดลมกรอบ กรอบกระจก และชิ้นส่วนอื่นๆ โดยทำหน้าที่ปิดผนึก กันน้ำ กันเสียง ดูดซับแรงกระแทก เก็บความร้อน เป็นต้น และต้องมีความแข็งแรง ความยืดหยุ่น ทนต่ออุณหภูมิ และทนทานต่อการเสื่อมสภาพที่ดี
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งตามวัสดุได้เป็นแถบวัสดุเดี่ยวและแถบวัสดุผสม ปัจจุบัน แถบปิดผนึกที่ใช้กันทั่วไปในด้านประตูและหน้าต่าง ได้แก่ แถบปิดผนึก EPDM แถบปิดผนึกยางซิลิโคน (MVQ) แถบวัลคาไนซ์เทอร์โมพลาสติก (TPV) แถบโพลีไวนิลคลอไรด์ที่เคลือบพลาสติก (PVC) เป็นต้น
แถบปิดผนึกสามารถแบ่งออกได้เป็นประเภทกดเข้า ประเภทเจาะ และประเภทติดกาว ตามวิธีการติดตั้ง โดยสามารถแบ่งออกได้เป็นแถบปิดผนึกกรอบบาน แถบปิดผนึกกรอบกระจก และแถบปิดผนึกตรงกลาง ตามตำแหน่งการติดตั้งของประตูและหน้าต่าง
การใช้แถบปิดผนึกหรือวัสดุยาแนวระหว่างกรอบและแว่นตาแบบใดดีกว่ากัน? ในแง่ของการควบคุมคุณภาพการก่อสร้างและความปลอดภัยในการก่อสร้างในสถานที่ ผู้เขียนแนะนำให้ใช้แถบปิดผนึกแทนวัสดุยาแนวในสถานที่